Als ik Zaterdags op de markt ben, daar tussen de
kramen van de groenteboeren, of helemaal alleen op de hei of in de stilte van
het bos, …
En als ik dan stil sta en de omgeving aandachtig observeer en diep in me laat doordringen, …
En als ik dan stil sta en de omgeving aandachtig observeer en diep in me laat doordringen, …
Dan zie ik dat ik deel ben van iets groots,
iets subtiels, iets kostbaars, een beweging en oerkracht waardoor ik kan
bestaan, waar we allemaal bouwstenen van zijn en resultaat van zijn.
Dan zie ik dat we niet zonder elkaar kunnen
bestaan, dat we één zijn met de natuur, dat ik mezelf
beschadig als ik de ander schade berokken. Maar ook dat ik voor mezelf zorg als
ik voor de ander zorg.
Dan bewonder ik de bijtjes en de miertjes,
de bomen en de wolken, die de hele dag bezig zijn en zonder morren of
ongenoegen hun leven leiden, in de schoot van moeder aarde en in de warmte van
vader zon.
Als in de morgen de zon opkomt en de hemel
kleurt,
of als in de nacht het bleke maanlicht de frisse helderheid en eenvoudige rust geeft, …
of als in de nacht het bleke maanlicht de frisse helderheid en eenvoudige rust geeft, …
Dan voel ik het leven in mij stromen, voel
ik de dankbaarheid dat ik hier ben en dat jij hier bent, …
Dan voel ik dat we samen het leven zijn,
dat ik deel van jou ben en jij een deel van mij, dat we onlosmakelijk samen de
toekomst vormen.
Hans d'Achard 2017
