Saturday, September 30, 2017

Vredesbezinning 2017

Bijdrage Vredes-bezinning Eindhoven 20170924 Hans d’Achard


Lieve mensen,

Ik wil een inzicht met jullie delen dat mij dierbaar is. Het inzicht dat mijn aanwezigheid op deze aarde niet is begrensd door mijn huid, of door dit moment. We laten allemaal iets achter in de ander en we nemen allemaal iets mee van de ander. Mijn denken en zelfs mijn persoonlijkheid is gevormd door een samensmelting van bijna 60 jaar uitwisseling. Waarvan veel van de inzichten en ervaringen door de eeuwen aan ons zijn doorgegeven.

De grens tussen de ander en tussen onszelf is kunstmatig. We ademen allemaal dezelfde lucht en drinken hetzelfde water. We hebben dit lichaam te leen van deze aarde. We delen dit leven met elkaar, onze levens zijn vervlochten, ons bestaan is vervlochten.

Als we naar een roos kijken zien we meestal alleen de gekleurde fraai gevormde bladeren. Maar wat is de roos zonder de wortels, of zonder het water of het zonlicht. Denk het water of de lucht weg en de roos kan niet bestaan. De grens tussen roos en niet roos bestaat niet en is een bedenksel.

Wij hebben wortels in elkaar, wij voeden ons aan elkaar. Als ik de ander benadeel, dan schaad ik mezelf. Als ik voor de ander zorg, zorg ik voor mezelf.

Ik wil afsluiten met een citaat van Zenmeester Thich Nhat Hanh. In de Vietnamoorlog was hij vredesactivist en vroeg om compassie voor alle partijen in het conflict. Hij schreef een gedicht dat opriep tot openheid, begrip en geweldloosheid. Hij wees ons er op dat fanatisme, onwetendheid, boosheid, angst en hebzucht de echte vijanden zijn.

De sleutel van het gedicht luidt:
Lieve Broeder, lieve zuster, Zelfs als de vijand je martelt en vernedert.
Zelfs als de vijand je dood maakt, herinner je dan: “De mens is niet je vijand”.
Op dat gruwelijke moment, waarin je oog in oog staat met het beest in de mens,
is jouw mooiste geschenk: je compassie voor de mens tegenover je.
Onoverwinnelijke, onbegrensde en onvoorwaardelijke compassie.
Haat zal nooit instaat zijn het beest in de mens het hoofd te bieden.


Uit: Recommendation (Aanbeveling) door Thich Nhat Hanh-1965



Saturday, August 19, 2017

Lente brief 2017




Als ik Zaterdags op de markt ben, daar tussen de kramen van de groenteboeren, of helemaal alleen op de hei of in de stilte van het bos, …
En als ik dan stil sta en de omgeving aandachtig observeer en diep in me laat doordringen, …
Dan zie ik dat ik deel ben van iets groots, iets subtiels, iets kostbaars, een beweging en oerkracht waardoor ik kan bestaan, waar we allemaal bouwstenen van zijn en resultaat van zijn.
Dan zie ik dat we niet zonder elkaar kunnen bestaan, dat we één zijn met de natuur, dat ik mezelf beschadig als ik de ander schade berokken. Maar ook dat ik voor mezelf zorg als ik voor de ander zorg.
Dan bewonder ik de bijtjes en de miertjes, de bomen en de wolken, die de hele dag bezig zijn en zonder morren of ongenoegen hun leven leiden, in de schoot van moeder aarde en in de warmte van vader zon.

Als in de morgen de zon opkomt en de hemel kleurt,
of als in de nacht het bleke maanlicht de frisse helderheid en eenvoudige rust geeft, …
Dan voel ik het leven in mij stromen, voel ik de dankbaarheid dat ik hier ben en dat jij hier bent, …

Dan voel ik dat we samen het leven zijn, dat ik deel van jou ben en jij een deel van mij, dat we onlosmakelijk samen de toekomst vormen.

Hans d'Achard 2017

Wednesday, August 19, 2015

Innerlijke vrede, vrede volle wereld; geen vrede zonder handelend oefenen


Meestal open ik de deur, beneden, zet twee passen naar binnen en sta dan stil. Met aandacht luister ik
naar de deur die dichtvalt en de geluiden van de wereld ‘daarbuiten’ die wegsterven. Ik heb er vaak de hele trap op wandeling voor nodig om razende gedachten en emoties als wilde paarden over iets dat me gedurende de dag geraakt heeft los te laten.
Ik hou van het ritueel van het opbouwen van deze ruimte omdat ik het als een soort overgangsritueel ervaar van de ene wereld naar de andere.
En ik hou ervan na het luiden van de kleine bel naar beneden te lopen om de deur te sluiten. De in mijn ogen hectische wereld kan nu niet binnen komen en ons –mij- storen.

Aan het einde van diezelfde avond sluit ik de deur, na een fijne avond, gevoed, inzichten, magische ademhaling en aangeraakt. Steeds vaker heb ik, net over de drempel, twee inzichten. The wereld daarbuiten ziet er kalmer en vredevoller uit in vergelijking met toen ik binnen kwam. En ik voel me vol energie om de rest van de week zo kalm, aandachtig en thuis bij mezelf te blijven als op dat moment. Als ik dan verder op weg ga voel ik steeds vaker that mijn beeld ervaring van de buitenwereld echt gecreëerd wordt door mijn innerlijke, al dan niet mindfull binnenwereld.

Ik voel in me het verlangen groeien om mijn innerlijke vrede die zich hier toont –en er altijd is?- naar in de buitenwereld te brengen. Deze Sangha ruimte is niet het enige  oefenveld, maar elk moment van mijn leven. Geïnspireerd door Thay, die besloot om uit zijn klooster vol van vrede en meditatie te stappen, de oorlogszone binnen, om mensen te helpen de innerlijke vrede in henzelf te vinden zelfs als de oorlog voelbaar was net buiten hun deur. Geïnspireerd door: zo buiten, zo binnen en omgekeerd. Geïnspireerd door: denken, spreken en handelen is allemaal handelen.

Adem in, adem uit,
Ik adem in en voel de frisse adem naar binnen gaan
Ik adem uit en voel de warmere adem naar buiten gaan
In fris uit warm

Adem in, adem uit
Ik adem in en laat mijn hele lichaam rustig en vredig worden
Ik adem uit en laat mijn lichaam rustig en vredig worden
In rustig uit vredig

Adem in adem uit
Ik adem in en ben me bewust van de werking van gevoelens in mij
Ik adem uit en breng de werking van gevoelens in mij tot rust
In: bewust uit: rust.

Adem in adem uit
Ik adem in en kijk liefdevol naar de lotus die ik ben
Ik adem uit en kijk liefdevol naar de modder waaruit ik voortkom
In: lotus uit: modder

Adem in adem uit
Ik adem in en voel de zachte aanraking van het zonlicht
Ik adem uit en open de lotus in mij voor deze wereld

In: aanraking uit: openen.

(tekst geleide meditatie 17 augustus 2015)

Inner peace, peaceful world, no peace without practice

Sometimes I open the door, downstairs, take two steps inside and then stop. The door closes, slowly and the sounds of the world outside fade away. Nearly always is takes me the whole stairs up to let go of the wild thoughts and emotions of something that hit me at home.  I like the ritual of building up, because I experience it as a passing rite between one world and the other.
I also like to go downstairs, after the bell invitation, to close the door. Now the hectic outside world cannot come in. Cannot disturb us.

At the end of the evening I close the door, after a fine evening, nourished, insights, magic breathing and touching. Mostly I have, at that threshold, two insights. The world outside is more calm and peaceful to me when I get in. I feel full of energy to stay as calm, mindfull and home to myself as I am at that moment. Often I have the insight that my image of the outside world is really created by my inner more or less mindfulness.

So now I have the longing to bring my inner peace tot the outside world. Not only the chapel is my field of practice, but every moment of my life. Inspired by Thay, who decided to step out of his monastic island of peace and meditation and stepped into the war zone to help people finding peace in them selves even when the war was right next door.

Breath in, breathe out,
I breath in and feel the fresh breath  go inside me
I breath out and feel the warmer breath going uit
In: fresh out: warm

Breath in, breath out
I breathe in and make my body calm and peaceful
I breathe out and make my body calm and peaceful
In: calm, out, peaceful

Breath in, breathe out
I breathe in and notice the working of my emotions in me
I breathe out and bring my emotions to rest
In: working out: rest

Breath in, breathe out
I breathe in and look peaceful tot the lotus I am
I breathe out and look peaceful to the mud in which I am rooted
In: lotus out mud

Breath in breath out
I breathe in and feel the tender touch of the sun light
I breathe out and open the lotus in me to contribute tot his world.

In touch out open.



Guided meditation, August 17th 2015
Joost Vriens

Monday, April 13, 2015

Reconciliation: The Destitute Child

The Destitute Child 

Precious gems are everywhere in the cosmos and inside of every one of us. 
I want to offer a handful to you, my dear friend. 
Yes, this morning, I want to offer a handful to you, 
a handful of diamonds that glow from morning to evening. 

Each minute of our daily life is a diamond that contains sky and earth, sunshine and river. 
We only need to breathe gently for the miracle to be revealed: 
Birds singing, flowers blooming. 

Here is the blue sky, here is the white cloud floating, your lovely look, your beautiful smile. 
All these are contained in one jewel. 
You who are the richest person on Earth and behave like a destitute son, please come back to your heritage. 

Let us offer each other happiness and learn to dwell in the present moment. 
Let us cherish life in our two arms and let go of our forgetfulness and despair. 

—Thich Nhat Hanh

Reconciliation

Sunday, December 28, 2014

Geluk monitor

Gelukmonitor
Over een paar dagen is het kerstmis. Dat kan niemand zijn ontgaan, tenzij je in een hutje op de hei zou zitten zonder moderne communicatiemiddelen.
Tussen de programma’s op televisie klinken de bekende reclamedeuntjes en het is weer een sport om het mooiste en meest besproken filmpje te maken. Welke supermarkt zal het gaan winnen?
En dan de veranderingen die er aan komen op het gebied van de zorg. Als ik daar een bekend deuntje van hoor krijg ik de neiging om gauw te zappen naar een andere zender. Ik maak me wel een beetje zorg om mijn zorg want het is me al lang duidelijk dat de lasten zwaarder zullen gaan drukken op mensen met het kleinste budget die over het algemeen vaker gebruik maken van de zorg.
En dan de sfeer van de filmpjes! Je moet wel blij zijn, geluk uitstralen, samen zijn, goed in de kleren zitten en vooral exquise producten naar binnen snaaien. Ja, snaaien, want het aanbod is zo groot. Daar kun je niet in kiezen! Tot zo ver het gezwam wat bedrijven en de media ons wil doen geloven.
Ik geloof er niets van!
Zeg ik dat nu wel met de juiste intentie en zit er toch niet een slachtoffertje met frustratie deze woorden te typen? Dat vereist wel enig gewetensonderzoek.
Ik heb zojuist  twee kersenbonbons uit hun rooddoorschijnende papiertjes gehaald en gesnoven aan de heerlijke pure chocoladelucht. De alcohol verwarmt inmiddels mijn keel en ik voel me een stukje gelukkiger als daarvoor. Maar dat geluk is wetenschappelijk aangetoond en zal niet eeuwig duren.
Hoe zit het nu met mijn geluk, vlak voor kerstmis en denkend aan het kind in de kribbe, gewikkeld in doeken? Hoe zou ik scoren in de gelukmonitor?
Ik houd me al enige tijd bezig met hoe zinvol te leven. Geluk hoort tot de essentie van het leven. Daar ben ik inmiddels wel van overtuigd.
Maar hangt mijn geluk af van mijn omstandigheden; mentaal, economisch, spiritueel?
Waar vind ik het geluk? En niet zomaar een momentje, duurzaam geluk, misschien met wat piekjes en dalletjes, maar toch steeds aanwezig. Hoe vind ik dat? Hoe doe ik dat?
Geluk en tevredenheid horen bij elkaar. Dat is niet zo moeilijk. En geluk en aanvaarding? Die hebben toch ook een sterke relatie met elkaar!
En wat zegt Jezus mij? Niet alleen als een schattig kindje bij wie al koningen op bezoek kwamen. Maar de Jezus als volwassen man, een wijze man. Voor zijn tijd deed hij krasse uitspraken die nu nog steeds actueel zijn en mensen inspireren. Volgens mij wist hij het wel.
En weet ik het ook? Waar zit mijn geluk?
Ik weet in ieder geval dat alles altijd verandert, ook geluksgevoel. Je kunt het niet vasthouden of meenemen naar de volgende dag.
En waar ontstaat dat geluk? Ik voel het diep van binnen. Het is niet iets dat van buiten komt. Het zit in mij. Ik geloof dat het een stukje is van de menselijke aard, een deel van mijn essentie.
Toch is er een sterke verbinding met dingen die buiten mij gebeuren. Daarom word ik zo geraakt door die reclames. Door mijn zintuigen, zoals het zien en horen en de smaak, komen er prikkels binnen die als gevolg het geluksgevoel hebben. Maar toch ontstaat het geluk van binnenuit. Ik hoef me er alleen maar voor open te stellen. Ik ben dus zelf verantwoordelijk voor mijn geluk. Dat voelt als een hele klus, maar toch denk ik dat het waar is. Hoe ik mijn leven beschouw en ervaar is mijn eigen unieke ervaring. Niemand anders heeft dezelfde ervaring en verantwoordelijkheid. Dat is bepaald geen luchtige gedachte.
Ik denk aan kindje Jezus. Er bestaat geen kerststal met een sacherijnig of huilend kindje. Die kleine Jezus kijkt altijd lachend en gelukkig de wereld in. Misschien was het fris in de stal of was het stro een beetje pikkerig of had hij darmkrampjes, maar toch hij bleef gelukkig.
Er is een mooi gezegde: ‘Als je alles weg doet wat je hebt, blijft over wat je bent’.
Dat impliceert wat ik ook beschreven heb.
Ik ben gelukkig, met wat ik heb en met wat ik niet heb. En ik ben die ik ben. Het is goed zo.
Het kerstkind kan komen.

Karin van Vlerken (2014)